Tarkovski 1977’de Moskova’da yaptığım düğüne elinde bir Polaroid makinayla geldi. Polaroid’ü henüz yeni keşfediyordu ve büyük bir zevkle fotoğraflar çekti. Şahitlerim o ve Antonioni’ydi. Dönemin adetleri gereğince, imzalar atılırken çalınacak müziği onlar seçiyordu. “Blue Danube“u seçtiler.
O sıralar Antonioni de Polaroid kullanıyordu. Film çekmek istediğimiz mekânlardan biri olan Özbekistan’a yaptığımız bir araştırma gezisinde üç yaşlı Müslümanın fotoğraflarını çekti ve fotoğrafları onlara verdi. En yaşlısı şöyle bir baktıktan sonra hemen geri uzattı: “Ne işe yarar bu? Zamanı durdurmaya mı?” Bu sıra dışı reddedilişimiz o kadar beklenmedikti ki şaşırdık ve hiçbir cevap veremedik. (Sonunda Özbekistan’da film çekmedik)
Tarkovski zamanın “kaçışı” üzerine sıkça düşünürdü ve zamanla yapmak istediği tek bir şey vardı: Onu durdurmak, bir an için bile olsa bu Polaroid’ler üzerinde zamanı durdurmak.
Bir Rus blog‘u çok güzel bir seçki yayımlamış bu Polaroid’lerden. Aynı zamanda bu fotoğraflar güzel bir kitaba dönüşmüşler: Instant Light (Anlık Işık). Polaroid’lere bakınca kitabın başlığını çok uygun bulduk gerçekten.
Kitabın önsözünü yazan ünlü senarist Tonino Guerra, aynı zamanda hem Tarkovski‘nin hem de Antonioni‘nin yakın arkadaşı. İngilizceden çevirdiğimiz bu paragraflar ise Poemas del río Wang aracılığıyla size sunuldu.
Polaroid filmleri artık üretilmiyor, dolayısıyla halihazırda var olan filmler de fahiş fiyatlara satılıyor. Peki ya günümüz Tarkovskileri, Antonionileri ne yapacaklar!
Olamayacaklar korkarım! Başka bir şeyler olacaklar ama bunu olamayacaklar …
Bu da çağrışım: http://www.youtube.com/watch?v=BeyFG9uQi8E&feature=related
[…] bir dizi alıntıya, Tarkovski’nin bir videosunu eklemiş. (Biz de daha önce ustanın polaroidlerini paylaşmıştık.) Üstelik eksik olan İngilizce altyazıyı arkadaşına tamamlatmış. […]