Kocası Leonard Woolf’la dillere destan bir aşk yaşayan Virginia Woolf‘un (eşine yazdığı veda mektubunu buradan okuyabilirsiniz) 20’lerin sonlarında doğru bir ilişkisi daha olmuştu: Vita Sackville-West‘le birlikteliği. Woolf, 30’lara kadar süren bu birliktelikten esinlenerek otobiyografik sayılabilecek romanı Orlando‘yu kaleme almıştı. Aşağıda, Woolf’un Sackville-West’e yazdığı mektuplardan birini bulabilirsiniz.
Woolf ölümünden sonra geriye dokuz roman, öykü derlemeleri ve birçok deneme bıraktı. Toplu eserlerine Türkçede İletişim Yayınları ile Kırmızı Kedi Yayınevi‘nden ulaşabilirsiniz. Yazarın hayatını merak edenlerse Anthony Curtis‘in ya da Quentin Bell‘in yazdığı biyografilere göz atabilirler. (Des Lettres aracılığıyla.)
—
Pazartesi [7 Eylül 1925]
Vita, sevgilim,
Bana neden yazmadığınızı gerçekten anlamıyorum; sıra bendedir belki de ama sizin mektup yazmak için bana göre daha iyi bir konumda olmanız da ayrı bir durum. Kaldığınız yerde konuşabileceğiniz iki kişi var. Benim odamdaysa tek bir köpek dışında, kitaplardan, kâğıtlardan, yastıklardan, süt bardaklarından ve yatağımdan aşağı düşmüş diz örtüleri gibi şeylerden başka bir şey yok. Tüm bunlar içimde, yanınızdaki bu iki kişinin size neler anlatmakta olduğunu bilme isteği doğuruyor ve kendimi, bana da anlatmanızı rica etmek zorunda hissediyorum… Evet, söyleyin bana kimdir misafirleriniz; onların adını daha önce işitmemiş de olabilirim, hatta bu daha da iyi olur. Sizi benim ne kadar faydalı bir insan olduğuma inandırmayı deniyorum ama bu başarmak için elimde iki ince dal ve üç saman çöpünden başka bir şey olmadığını fark ediyorum. Sizi gözümün önünde canlandırmayı tam olarak başaramıyorum; saçlar, dudaklar, ten, duruş ve hatta zaman zaman gözler ve eller ama o sırada beni bırakıp ya tenis oynamak ya toprakla uğraşmak ya da bir yerde oturup sigara tüttürerek sohbet etmek için bahçeye gittiğinizi fark ediyorum ve böylece, telaffuz ettiğiniz sözcüklerden birini bile aklıma getirmek olanaksız hale geliyor. Üzerine sayfalar ve sayfalar yazabileceğim bu durum, birbirimizi aslında ne kadar az tanıdığımızı kanıtlıyor: Yalnızca hareketler ve tavırlar ama gerçek anlamda bağlılık denebilecek, derinden ve devamlılık gösteren hiçbir şey… Fakat bana bir işaret verin, rica ediyorum sizden… “Açık sözlülük” içten gelir; ama şimdi buna bir “samimiyetsizlik hissi” çağrışımı ekleniyor; en azından, günah kaygısıyla saçına ak düşen ben, itiraf ediyorum ki, o güzel eski İngilizce sözcüklere sahip olmadıkları anlamları yüklüyorum. Fakat yine de yazın bu kara ruhlu sevgilinize.
Fransızcadan çeviren: Birsel Uzma
[…] Miller’ın Anaïs Nin’e, Victor Hugo’nun Juliette Drouet’ye, Virginia Woolf’un Vita Sackville-West’e yazdığı mektuplarla birlikte okumanız […]