Rivayet odur ki, Dmitri Şostakoviç, kendisine yöneltilen en sevdiğiniz besteci kimdir sorusuna “Mozart,” yanıtını verir. Bu yanıtı beklemeyen soru sahibinin “Peki ya Bach?” diye üstelemesi üzerine, “O, müziktir,” der. İşte o Bach’ın “kantor” (solist ve ayinlerde org çalmakla görevli koro yöneticisi) unvanıyla üyesi olduğu Thomaner Korosu, 800. yaşını kutluyor.
Leipzig’deki St. Thomas Kilisesi, genç öğrencilere dini eğitim veren bir manastır olarak 20 Mart 1212’de kurulduğunda, dönemin kayseri IV. Otto‘nun da yazılı onayını almıştı. Dini eğitimlerini dini müzikle zenginleştiren öğrenciler, muhtemelen o zamanlar, dünyanın en eski ve en köklü vokal müzik geleneklerinden birini oluşturduklarının farkında değillerdi.
Dini her tür törende ilahiler söyleyen koronun ilk 100 yılında (evet, şaka değil) koronun üye sayısı yirmi dörtle sınırlıydı. 100. yılda bu sayı, bugün halen korunan şekilde yüze yükseldi ve kendilerine verilen her fırsatta müziklerini icra ettiler. 1409 yılında Leipzig Üniversitesi’nin açılışını da onlar yapmıştı. Telemann ve Bach gibi büyük müzisyenlerin önderliğinde, önemli eserlerin bestelendiği bir kaynak olarak 20. yüzyıla kadar geldiler.
Thomaner Korosu gerek Nazi gerekse Demokratik Almanya (DDR) döneminde, tüm zor şartlara rağmen yaşamını sürdürdü. Hatta müziklerini icra etmeyi bir görev bildiler. İşte bu kadim geleneğin yeni ve genç temsilcileri, bu yıl 800. yaş günlerini kutluyorlar. Bu vesileyle çekilen ve şubat ayında vizyona girmiş olan Die Thomaner adlı bir sinema filmi de var.
Thomaner Korosu, halen her cuma, cumartesi ve pazar, kendi kiliselerinde şarkılarını, inananlara ve klasik müzik severlere söylemeye devam ediyor. Yolunuz Leipzig’e düşerse uğramayı ihmal etmeyin. Ve eğer Thomaner Korosu hakkında ARD televizyonu tarafından hazırlanan bir belgesele göz atmak isterseniz, buradan ulaşabilirsiniz.
